ODKRYJ Z NAMI POLSKIE WSIE
Przez wieki wilki były obiektem zarówno strachu jak i podziwu. Ich często negatywny obraz kształtowany był przez mity i legendy. A przecież to właśnie wilk został pierwszym udomowionym zwierzęciem. Nasi przodkowie musieli więc już wtedy zauważyć jak wiele łączy nas z tymi wilczymi rodzinami.
Ruch wspólnotowy w Prusach Wschodnich był pokłosiem wielkiego nurtu religijnego obejmującego zarówno Europę jak i Amerykę Północną. Narodził się wśród członków kościoła luterańskiego, którzy nie znajdując w nim odpowiedniego oparcia, stworzyli własne ugrupowania, różniące się stosunkiem do kościelnej hierarchii. Tak powstał ruch gromadkarski, który w drugiej połowie XIX wieku zyskał na Mazurach ogromną popularność.
Żabinka to niewielka mazurska wieś otoczona lasami, położona w pobliżu jezior Gołdapiwo i Żabinki. Już przed wojną uważano, iż jest jednym z najbardziej malowniczych zakątków Mazur. A podczas II wojny światowej Żabinka stała się ulubionym miejscem Himmlera.
Dawnymi laty, w noc letniego przesilenia słońca, z 21 na 22 czerwca obchodzono święto powitania lata. Była to noc żywiołów, miłości i urodzaju, otoczona bogactwem obrzędów i wróżb, gdzie główne role odgrywały woda, ogień, polne kwiaty i zioła. W zależności od regionu, święto to rożnie było nazywane, dziś znamy je głównie jako Noc Świętojańską lub Noc Kupały.
Ogonki to niewielka, turystyczna miejscowość o bogatej historii, położona w województwie warmińsko-mazurskim, wzdłuż drogi Giżycko – Węgorzewo. W okresie międzywojennym słynęła z żeglarstwa lodowego. W 1936 roku na Święcajtach odbyły się bojerowe mistrzostwa Europy.
Staroobrzędowcy są najdłużej osiadłymi Rosjanami w Polsce. Brodaci radykałowie uciekali na ziemie polskie przed prześladowaniami religijnymi. Wielu z czasem się zasymilowało, część dotknęły wojenne przesiedlenia. Są jednak jeszcze w Polsce miejscowości, gdzie można spotkać starowierców.
Usunięto wsie z krajobrazu, a 318 rodzin zmuszono do wysiedlenia. Całkowicie zlikwidowano wsie: Rudnia, Bołtryki, Budy, Garbary i Łuka. Nie miały one szans wobec „wielkiej myśli technologicznej” i spoczęły na dnie zalewu Siemianówka.
Okres I wojny światowej oraz lata powojenne przyniosły ogromne zmiany wśród społeczność zamieszkującej tereny pogranicza i to zarówno w warunkach bytowych jak też kulturowych. Ci prości i przeraźliwie biedni ludzie rozpaczliwie szukali pomocy i wsparcia. Pojawiła się więc przestrzeń dla proroków, uzdrowicieli i cudotwórców.
Puszczę Białowieską na obrazach i grafikach uwieczniało wielu artystów. Jednym z pierwszych malarzy, który przybył do Puszczy, był Jan Henryk Müntz.
